چیزی را بهانه کن برگرد

وانمود کن آمدی دنبال آن شال مشکی

یا نه برای شناسنامه برداشتن برگشتی

بیا طاقچه را به هم بریز

و همین طور جلوی چشم من

این سو و آن سو برو،

به روی خودت نیاور

که دلت می خواهد چمدانت را باز کنی،

بمانی به هوای خستگی در کردن

و کلافه از «کجاست»، «کو» گفتن ها بنشین،

آری بنشین!

نشستن یعنی بودن، کمی بیشتر بودن

یعنی نیم نگاهی دوباره به هم انداختن

یعنی گرفتن دست های تو

و آغازِ «جانِ من نرو بمان» های من ...